Balans

'Eenzaamheid heb ik altijd al gevoeld. Alsof ik van een totaal andere planeet kom. Als kind werd ik rustig, lief en nooit vervelend gevonden, maar van binnen voelde ik mij somber en angstig. Contact met anderen vind ik moeilijk, net als de vele prikkels van buitenaf. Ondertussen merken de mensen om mij heen hier niets van. Logisch: emoties kan ik niet goed overbrengen. En dan is het cirkeltje rond, want dan word je ook nog eens niet begrepen.'

Druk
'Drukke pauzes met collega’s waren moeilijke momenten. Maar ondertussen vond ik van mezelf dat ik wel moest aansluiten. Door die opgelegde druk kostte het me driedubbel zoveel energie. Na een pittige werkdag kon ik dan letterlijk niets meer. Dan kookte ik niet en zat ik alleen maar op de bank. Omdat ik een verstoord gevoel ervaar van honger en dorst, geeft mijn lichaam geen signaal dat ik actie moet ondernemen. Maar natúúrlijk had ik dan de volgende dag veel te weinig puf. En houdt de ellende zich in stand.'

Diagnose
'Inmiddels is bij mij het syndroom van Asperger vastgesteld, een vorm van autisme*. Voorafgaand aan die diagnose heb ik jarenlang narigheid doorstaan. Bij de vele behandelingen kon men er nooit de vinger op leggen. Autisme bij vrouwen is pas de afgelopen vijf jaar bekender geworden. Voor die tijd waren deze diagnoses vooral gericht op mannen en kinderen.'

Nu begrijp ik mezelf
'Nu ik weet wat ik heb begrijp ik mezelf beter. Ook kan ik, onder begeleiding, allerlei foefjes ontwikkelen om ermee om te gaan en de stress te beperken. Zo gebruik ik op het werk kleurenkaarten, waarmee ik mijn stressniveau kan aangeven. Thuis heb ik schema’s, zodat ik precies weet wat ik wanneer moet doen in het huishouden.
Bij activiteiten en pauzes op het werk, maar ook bij dingen die ik doe met vrienden en familie, maak ik bewuste keuzes: óf ik doe het niet, óf ik doe het wel maar dan met volle overtuiging. Hiermee haal ik de druk bij mezelf weg. Ik moet van mezelf niet meer persé meedoen. Door het autisme is mijn sociale kring klein. Eigenlijk is iedere activiteit lastig, laat staan spontaan iets ondernemen. Ook om die reden is werk voor mij een fijne bezigheid: hier komt de omgang met mensen juist structureel terug.'

Begrip op het werk
'Omdat ik mezelf eindelijk begrijp, kan ik het ook aan anderen uitleggen. Tijdens een werkoverleg heb ik aan alle collega’s tegelijk verteld over mijn autisme. Hierop heb ik goede reacties gehad en er is begrip. Dit merk ik aan hoe collega’s mij benaderen, maar ook aan de praktische dingen. Zo werk ik 24 uur, draai ik geen avond- en nachtdiensten en mijn leidinggevende denkt vaak al op voorhand met me mee bij de roostering. Werk en thuis is op elkaar afgestemd.'

Zijn zoals ik ben
'Het is goed om er open over te zijn. Al die tijd heb ik al veel te veel verdoezeld. Nu het duidelijk is vind ik mezelf veel meer waard. Ik mag zijn zoals ik ben.’

Terug